Raymond van de Klundert (1964), schrijver enh columnist, werkte - toen Kluun nog niet Kluun heette – jarenlang als strateeg in de reclamewereld.
In 2001 verloor hij zijn eerste vrouw Judith op 36-jarige leeftijd aan kanker. Hij verkocht zijn marketingbureau, vertrok met zijn 3-jarige dochter naar Australië en verwerkte zijn ervaringen in zijn debuutroman "Komt een vrouw bij de dokter" (2003). Het boek werd niet bijzonder ontvangen, maar desalniettemin is het de best verkochte Nederlandse debuutroman aller tijden: meer dan 1 miljoen exemplaren gingen inmiddels over de toonbank. De filmrechten werden binnen vier maanden verkocht aan Eyeworks en de roman werd in het Duits, Engels, Frans, en meer dan 20 andere talen vertaald. Het boek stond onder andere in Taiwan, Slovenië en Zweden op nr. 1 in de fictie bestsellerlijsten. In het buitenland werden meer dan 200.000 exemplaren verkocht. In 2006 won hij met het boek de NS Publieksprijs. Op 28 november 2009 ontving Kluun uit handen van regisseur Reinout Oerlemans het 1 miljoenste exemplaar van "Komt een vrouw bij de dokter" in de vorm van een 'diamanten' boek. KEVBDD staat ondertussen bijna vijf jaar vrijwel onafgebroken in de Bestseller60.
Van de Klundert schreef daarna in 2004 zijn tweede boek "Help, ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt!" waarin aanstaande vaders het nodige kunnen lezen over de zwangerschap. Dat leverde hem de kwalificatie ‘mannelijke tegenhanger van Daphne Deckers’ op. Er werden meer dan 100.000 boeken van verkocht.
In 2006 verscheen "De weduwnaar", dat verder gaat waar het spraakmakende debuut "Komt een vrouw bij de dokter" eindigde. Opnieuw geschreven in de typische Kluun-stijl: direct, vol humor en bovenal nietsontziend.
Kluun haalde de afgelopen jaren met ludieke acties vaak de publiciteit. Zo richtte hij als reactie op een datingsite voor mooie mensen een quasi-datingsite voor lelijke mensen op,www.lillekemeense.com, en solliciteerde hij in een open brief als hoofdredacteur bij het feministische magazine Opzij nadat het blad door de Commissie Gelijke Behandeling op de vingers was getikt omdat mannen niet werden toegelaten tot de selectieprocedure.
In 2006 richtte Kluun NightWriters op, een collectief dat zich ten doel stelt literair entertainment te bieden. NightWriters organiseert shows in haar thuishonk het Comedy Theater in Amsterdam en treedt op in het land. Daarnaast is het een agentschap waaraan verschillende schrijvers verbonden zijn, zoals Ronald Giphart, Joost Zwagerman, Saskia Noort, Susan Smit en Christophe Vekeman.
In het najaar van 2008 verscheen "Klunen", een verzameling columns en acties van Kluun.
HAANTJES
In januari 2011 verscheen "Haantjes", Kluun's derde roman, gebaseerd op een
waargebeurd zakelijk fiasco. De Volkskrant schrijft: ‘Hoogstaand amusement in
Haantjes van Kluun’.
Flaptekst: Amsterdam, 1998. Iedereen verdient geld. De beurs floreert, de
reclamewereld bloeit, het nachtleven bruist. RoXY en iT zitten wekelijks vol,
Amsterdam is on top of the world. In dat jaar beginnen Stijn en Frenk, voor de
lezers van Komt een vrouw bij de dokter en De weduwnaar geen onbekenden,
hun creative & marketing agency Merk in Uitvoering. Het gaat ze voor de wind.
Tot Charles 'de schuld van alles' langskomt met een briljant idee voor de
GayGames, die in de zomer van 1998 in Amsterdam worden gehouden.
Niet gehinderd door enige kennis van de gayscene dan wel door het kritische
commentaar van vrouwen in hun omgeving, besluiten Stijn en Frenk Merk in
Uitvoering nu eens écht op de kaart zetten.
Kluun's bruisende roman Haantjes is een terugblik op het leven van Stijn en
Carmen, toen hun yuppenbestaan nog zonder zorgen was. Hoewel, wie zorgt
er voor de amper drie maanden oude Luna, nu Stijn elke avond met GayGames-souvenirs op pad moet?
In de proloog stelt de verteller Stijn
van Diepen dat hij helemaal niets heeft
met homo’s en dat hij tijdens de Gay
Games in 1998 zich vooral afzijdig heeft gehouden van het grote exportartikel in die manifestatie, namelijk seks.
Maar hij heeft wel een financieel verlies geleden door de Gay Games en dat kwam
door een idee van de homo Charles.
Het is nu 12 jaar later (dus 2010) en hij kan
het echec nu pas op papier zetten. Charles is de schuld van alles (een verwijzing naar de bekende roman Kaas van Willem Elsschot).
|
